ÖMER YUSUF CAN/HIRÇIN

Sümüğümüz akardı
Çocuktuk
Hiç israf etmedik oyun aralarında
Büyüdük
Uzadı boyumuz/gırtlağımız keskinleşti
Kalınlaştı sesimiz.
Bre gençtik
Ufku deler geçerdi gözlerimiz
Sonraları
Ergenliğimiz kabuğuna çekildi
Çok sonraları
Kahkahalar arasında kaybolduğumuz zamanlara erdik
Sepetler gibiydik sarkıtılan balkonlardan
Boyuna boyuna/boyunlarından asılan
Zor zamanlara eriştik
Yapıştı gözümüze gözyaşlarımız
Bir çapak kadar durağan
Dünyanın çilesi hiç bitmedi
Bitmedi hiç
Bir hayli zaman geçmişti
Çocukluğumuz akıp gideli
Sümüklerimizle
Bitmedi hiç
Hiç bitmedi
Anladıkça/anladığımızı anladıkça
Hırçınlaşıyor kabuğuna çekilmiş damarımız.