AÇELYA/ZAMAN

İki elde iki bavul bir kış günü
Yapayalnız
Her yer bomboş
Yüreğimde fırtınalar aklımda İstanbul
Kaç kış daha geçer ki burada

Bomboş bir oda ardından
Bedenen ben ve damlalar
Kimse duymadı feryadımı işitmediler haykırışlarımı
Beyaz sayfalar ile harflerdi dermanım
Kaç kış daha geçer ki burada

Koridor misali idi dostlarıma giden yol
Ve ben koridorun tam orta noktasında
Bu da geçer diye yalanlar uydurdum kendime
Bir ömür geçer mi yıkık dört duvar arasında
Kaç kış daha geçer ki burada

Serzenişler vardı hep barakamda
Duvarlara astığım
Camlara yapıştırdığım beyaz sayfalarda
İlginç yaratıklarla yaşadım ben
Kimselerce sevilen o barakada
Kaç kış daha geçer ki burada





Yakınlarda olmak da varmış yaşamda
Görünende değil her şey yürekte
Yalancı cümlelere kanmaksa
Elbet zamanı gelir gitmenin de
Kaç kış daha geçer ki burada

Ayrılık diye bağlamak sineyi
Gözlerdeki her vakit kopuş
Alır da götürür seni sadece gerçekler
Gitmekmiş tek başardığım gerçek
Kaç kış daha geçer ki burada

Zaman ile yürüyorum büyük güne dek
Yoldaş bulmaksa amacım
Tek kişilik sessizlik
Mezarım her daim yanı başımda
Kaç kış daha geçer ki burada

açelya / Ocak 2009